MICHÈLE’S BLOG
G-Salsa
Deel 1 Laure
Je zou denken we starten een G-werking op omdat we dat plots een goed idee vinden. Maar zo is het niet gelopen en ik vermoed dat dat overal niet zo van de ene op de andere dag verloopt. Mensen met een beperking maken deel uit van de maatschappij, maar concreet als je geen lid in de familie hebt of binnen je vriendenkring waarvan iemand één of andere handicap heeft dan ga je daar in eerste instantie niet zo over nadenken. Je komt er niet mee in contact. Dus stel je je daar dan ook zo geen vragen over.
De zorgsector
Uitzonderingen zijn de mensen die bewust kiezen voor een professionele loopbaan binnen de G-sector. Mensen die de behoefte voelen om in hun loopbaan meer invulling te willen geven en een steentje wensen bij te dragen in de zorgsector. Ze zeggen vaak dat je met zoiets moet geboren worden. Ik denk dat ook. In de zorgsector functioneren vertrekt vanuit een bepaald engagement tegen over je medemens of misschien door een bepaalde gebeurtenis in je leven. Rik zijn broer stierf op 45 jarige leeftijd aan een longembolie. Op 1 uur tijd was het gedaan. De wereld (onze wereld) stond op zijn kop. Claude stierf op Spoed in het Sint Lucas ziekenhuis in Gent. Het wonderbaarlijke van dat verhaal is dat ons nichtje, zijn dochter, nu 12 jaar later voor een loopbaan in de verpleging koos met als specialisatie Spoed. Dus ons Liesbeth werkt nu op de Spoedafdeling in Sint Niklaas. Haar drijfveer was heel duidelijk. Mensen willen helpen bij eerste urgentie en … misschien ook bij haar vader zijn. Toeval bestaat niet zeggen ze, en dat was ook voor haar het geval toen ze voor haar afstuderen stage volgde op de afdeling Spoed in dat zelfde ziekenhuis te Gent.
Les GEVEN betekent letterlijk GEVEN. Je geeft je kennis, je geeft jezelf, je geeft ….
Bij Laure heb ik dat nooit moeten zeggen.
Hobby
In tegenstelling tot mezelf kan ze ook veel meer afbakenen. Ze ziet het allemaal zeer professioneel.
Maar dat is niet altijd!
Volgens het arbeidsreglement mag je niet aanwezig zijn op je werk als je geen arbeid uitoefent. Maar in onze sector is dat toch een beetje anders. In onze sector, loopt je professioneel leven samen met je persoonlijk leven. Dus wat doe je als je hobby je werk is? Wordt? Werd? Als je één van die gepriviligeerden bent die van hun hobby hun werk maakt? En dan nog eens in een danssschool?
Vaak gebeurde het dat mensen aanvankelijk massaal veel tijd doorbrengen binnen hun hobby en wanneer het plots werk wordt dan moet alles afgebakend zijn. Ik heb het daar moeilijk mee. Je kan niet werken in een sportclub en niet houden van sportieve dingen, je kan niet in de cultuursector werken en niet geïnteresseerd zijn in andere vormen van cultuur. Een professional zal dan ook altijd het verlengde, de meerwaarde opzoeken …. ook in zijn vrije tijd.
Maar zoiets komt door een heel parcours dat je doorloopt. Iets wat niet van de ene op de andere dag gebeurd. Het is zoeken, het is ondervinden, evalueren en herschikken of gewoon gelukkig zijn met wat er is.
Zoals ik al eerder schreef, soms hoeft het echt niet meer voor mij die salsa op de radio wanneer ik thuis ben. Maar dat wil niet zeggen dat muziek niet altijd aanwezig is.
Dus Laure schreef zich zes en een half jaar geleden samen met Haio, haar levensgezel in voor een cursus Salsa. Als ik haar later vroeg waarom Etage Tropical? Dan was haar antwoord zoals altijd bij haar uitermate logisch. “Omdat het het dichtst bij ons thuis was!”
Een typisch Laure instelling en antwoord.
Black Box Bar
Laure en Haio dansten heel goed en waren behoorlijk gedreven. Twee maal per week stonden ze op tijd en stond in mijn lessen. Ze kwamen een half jaartje later na de legendarische kliek van Ellen, Levy, Hannie, Bart, Sarah. Ze zijn samen gestart met Jeannine. Behalve het feit dat we ons amuseerden en dat Laure en Haio daarnaast ook nog eens graag in onze bar zaten bij Rik en we een natuurlijke drang hadden om in elkaars gezelschap te vertoeven werd de bar o.a. ook hun soort stamcafé. Afhankelijk van hun mood, en wie er die dag aanwezig was dronken ze dan mee met de groep of ze zetten zich gewoon afzonderlijk aan de bar met z’n tweëen te keuvelen.
Hondenschool
Hoogtepunt van onze gesprekken aan de bar was de komst van Sky. Een blonde stafford terrier, waarvan we uitgebreid alle details leerde kennen. Opvoeding, hondenschool, uitlaatprogramma…. In de zomer zie ik Laure het liefst. Als ze met haar bakfiets een babbeltje komt doen met Sky breedlachend in de bak. Eén keer kwam de blonde guitige ons zelfs bezoeken in Oostende. Maar over Sky weten we alles.
Billy, Fidel, Raoul, Sky, Lulu en onze eerste blindegeleide hond Dajor… zonder hen zou de school niet hetzelfde zijn. Misschien moet Ellen wel eens denken aan een cursus Yoga voor honden! Hahaha.
Assistent
Laure danste altijd al heel licht en snel. Dus op een dag vroeg ik haar of ze mij wou assisteren in de beginnersniveau’s terwijl ze verder danste met Haio in niveau 3 en 4.
Ik weet niet waarom Laure voor een baan binnen de zorgsector koos, ik heb het haar eigenlijk nooit gevraagd. Wat was juist de aanzet tot? Of de reden tot? Wat ik wel weet is dat ze een natuurlijke neiging heeft tot verantwoordelijkheid nemen tot, begaan is met en een geengageerdheid aan de dag legt voor het welzijn van mensen. Misschien omdat ze in de jeugdbeweging zat. Het moet zo iets zijn. In elk geval weet ik dat omdat ik dat merk in de lessen. Ik moest meerdere keren aan leraren zeggen : les geven: dat betekent les GEVEN! Niet krijgen. Dat is een groot verschil.
Daarvoor deed ik beroep op de meisjes van het showteam. Tot mijn verbazing en zonder veel poespas en hoogdraverij van Laure’s kant uit, stond ze zes maand later nog te assisteren. Al gauw merkte ik enkele heel belangrijke voordelen bij het les geven met Laure.
- Ze kende de moves, de passen, de manier van les geven omdat ze het parcours had doorlopen.
- Ze had vertrouwen in mij als lesgever en persoon.
- Ze stelde zich niet aan en had geen diva kuren.
Deze laatste was een aangename verademing binnen de salsawereld.
Nogmaals Les GEVEN is geven, niet krijgen. Een hele reeks aan mensen begrepen dat toen niet en er zullen er zijn die het nooit zullen begrijpen. Nu laat ik iemand niet zo snel meer toe, de dansschool is geen probeersel meer. Daar waar ik vroeger dacht dat mijn inzet wel voor dubbel zou zorgen heb ik uit ervaring geleerd dat het vanbinnen uit moet komen, van de mensen zelf. Je mag nog zo hard iets willen je kan iemand niet forceren. Dus inzet, aanwezigheid, engagement, doorzetting zijn normale woorden voor gepassioneerde trainers en dat is waar we ons als dansschool willen in onderscheiden.
Dus na twee en een half jaar werd Laure vrijwillige assistente bij Etage Tropical. Je zou denken is dat niet te vroeg? Neen, In de eerste jaren is er voor de volgers minder technisch danswerk verreist dan voor de leiders. In september begon ze aan haar leiderspassen. Ik gaf toen ook al les op andere locaties en Laure is werkelijk waar het bewijs dat het wel kon! Daar waar iedereen faalde, deed zij het wel. Consequent, zonder hoogdraverij, gewoon voor doen. Ze was gedurende de twee daarop volgende jaren drie maal per week te vinden in mijn danslessen. Of in Gent, of op verplaatsing, ze was er altijd…. de ene keer met, de andere keer zonder Haio, de ene keer goed geluimd, de andere keer met haar lip op de grond. Ze was er gewoon altijd en ze begon het echt wel te kunnen.
Laure leert dansen als man 
Laure leert dansen als man
Dat is de enige manier. Je kan pas iets kunnen door verder te doen. Soms wordt ik zenuwachtig als mensen bij me komen en zeggen, o… maar ik dans al 18 jaar salsa, of bachata of kizomba…. Ja met telkens maanden en maanden tussen. Er is een groot verschil. Het leerproces is nooit gedaan.
Vast contract
In maart 2018 tekende Laure haar proefcontract bij Etage Tropical als professionele dansleraar. In september van dat jaar tekende ze haar vast contract dat sinds dan nog steeds loopt.
Daartussen zat nog een heel verhaal maar daarover volgende week….
