Michèle’s Blog – Aflevering 12 – G-Salsa deel 1

MICHÈLE’S BLOG

G-Salsa

Deel 1 Laure

Je zou denken we starten een G-werking op omdat we dat plots een goed idee vinden. Maar zo is het niet gelopen en ik vermoed dat dat overal niet zo van de ene op de andere dag verloopt. Mensen met een beperking maken deel uit van de maatschappij, maar concreet als je geen lid in de familie hebt of binnen je vriendenkring waarvan iemand één of andere handicap heeft dan ga je daar in eerste instantie niet zo over nadenken. Je komt er niet mee in contact. Dus stel je je daar dan ook zo geen vragen over.

De zorgsector

Uitzonderingen zijn de mensen die bewust kiezen voor een professionele loopbaan binnen de G-sector. Mensen die de behoefte voelen om in hun loopbaan meer invulling te willen geven en een steentje wensen bij te dragen in de zorgsector. Ze zeggen vaak dat je met zoiets moet geboren worden. Ik denk dat ook. In de zorgsector functioneren vertrekt vanuit een bepaald engagement tegen over je medemens of misschien door een bepaalde gebeurtenis in je leven. Rik zijn broer stierf op 45 jarige leeftijd aan een longembolie. Op 1 uur tijd was het gedaan. De wereld (onze wereld) stond op zijn kop. Claude stierf op Spoed in het Sint Lucas ziekenhuis in Gent. Het wonderbaarlijke van dat verhaal is dat ons nichtje, zijn dochter, nu 12 jaar later voor een loopbaan in de verpleging koos met als specialisatie Spoed. Dus ons Liesbeth werkt nu op de Spoedafdeling in Sint Niklaas. Haar drijfveer was heel duidelijk. Mensen willen helpen bij eerste urgentie en … misschien ook bij haar vader zijn. Toeval bestaat niet zeggen ze, en dat was ook voor haar het geval toen ze voor haar afstuderen stage volgde op de afdeling Spoed in dat zelfde ziekenhuis te Gent.

Les GEVEN betekent letterlijk GEVEN. Je geeft je kennis, je geeft jezelf, je geeft ….

Bij Laure heb ik dat nooit moeten zeggen.

Hobby

In tegenstelling tot mezelf kan ze ook veel meer afbakenen. Ze ziet het allemaal zeer professioneel.

Maar dat is niet altijd!

Volgens het arbeidsreglement mag je niet aanwezig zijn op je werk als je geen arbeid uitoefent. Maar in onze sector is dat toch een beetje anders. In onze sector, loopt je professioneel leven samen met je persoonlijk leven. Dus wat doe je als je hobby je werk is? Wordt? Werd?  Als je één van die gepriviligeerden bent die van hun hobby hun werk maakt? En dan nog eens in een danssschool?

Vaak gebeurde het dat mensen aanvankelijk massaal veel tijd doorbrengen binnen hun hobby en wanneer het plots werk wordt dan moet alles afgebakend zijn. Ik heb het daar moeilijk mee. Je kan niet werken in een sportclub en niet houden van sportieve dingen, je kan niet in de cultuursector werken en niet geïnteresseerd zijn in andere vormen van cultuur. Een professional zal dan ook altijd het verlengde, de meerwaarde opzoeken …. ook in zijn vrije tijd.

Maar zoiets komt door een heel parcours dat je doorloopt. Iets wat niet van de ene op de andere dag gebeurd. Het is zoeken, het is ondervinden, evalueren en herschikken of gewoon gelukkig zijn met wat er is.

Zoals ik al eerder schreef, soms hoeft het echt niet meer voor mij die salsa op de radio wanneer ik thuis ben. Maar dat wil niet zeggen dat muziek niet altijd aanwezig is.

Dus Laure schreef zich zes en een half jaar geleden samen met Haio, haar levensgezel in voor een cursus Salsa. Als ik haar later vroeg waarom Etage Tropical? Dan was haar antwoord zoals altijd bij haar uitermate logisch. “Omdat het het dichtst bij ons thuis was!”

Een typisch Laure instelling en antwoord.

Black Box Bar

Laure en Haio dansten heel goed en waren behoorlijk gedreven. Twee maal per week stonden ze op tijd en stond in mijn lessen. Ze kwamen een half jaartje later na de legendarische kliek van Ellen, Levy, Hannie, Bart, Sarah.  Ze zijn samen gestart met Jeannine. Behalve het feit dat we ons amuseerden en dat Laure en Haio daarnaast ook nog eens graag in onze bar zaten bij Rik en we een natuurlijke drang hadden om in elkaars gezelschap te vertoeven werd de bar o.a. ook hun soort stamcafé.  Afhankelijk van hun mood, en wie er die dag aanwezig was dronken ze dan mee met de groep  of ze zetten zich gewoon afzonderlijk aan de bar met z’n tweëen te keuvelen.

Hondenschool

Hoogtepunt van onze gesprekken aan de bar was de komst van Sky. Een blonde stafford terrier, waarvan we uitgebreid alle details leerde kennen. Opvoeding, hondenschool, uitlaatprogramma…. In de zomer zie ik Laure het liefst. Als ze met haar bakfiets een babbeltje komt doen met Sky breedlachend in de bak. Eén keer kwam de blonde guitige ons zelfs bezoeken in Oostende. Maar over Sky weten we alles.

Billy, Fidel, Raoul, Sky, Lulu en onze eerste blindegeleide hond Dajor… zonder hen zou de school niet hetzelfde zijn. Misschien moet Ellen wel eens denken aan een cursus Yoga voor honden! Hahaha.

Assistent

Laure danste altijd al heel licht en snel. Dus op een dag vroeg ik haar of ze mij wou assisteren in de beginnersniveau’s terwijl ze verder danste met Haio in niveau 3 en 4.

Ik weet niet waarom Laure voor een baan binnen de zorgsector koos, ik heb het haar eigenlijk nooit gevraagd. Wat was juist de aanzet tot? Of de reden tot? Wat ik wel weet is dat ze een natuurlijke neiging heeft tot verantwoordelijkheid nemen tot, begaan is met en een geengageerdheid aan de dag legt voor het welzijn van mensen. Misschien omdat ze in de jeugdbeweging zat. Het moet zo iets zijn. In elk geval weet ik dat omdat ik dat merk in de lessen. Ik moest meerdere keren aan leraren zeggen : les geven: dat betekent les GEVEN! Niet krijgen. Dat is een groot verschil.

Daarvoor deed ik beroep op de meisjes van het showteam. Tot mijn verbazing en zonder veel poespas en hoogdraverij van Laure’s kant uit, stond ze zes maand later nog te assisteren. Al gauw merkte ik enkele heel belangrijke voordelen bij het les geven met Laure.

  1. Ze kende de moves, de passen, de manier van les geven omdat ze het parcours had doorlopen.
  2. Ze had vertrouwen in mij als lesgever en persoon.
  3. Ze stelde zich niet aan en had geen diva kuren.

Deze laatste was een aangename verademing binnen de salsawereld.

Nogmaals Les GEVEN is geven, niet krijgen. Een hele reeks aan mensen begrepen dat toen niet en er zullen er zijn die het nooit zullen begrijpen.  Nu laat ik iemand niet zo snel meer toe, de dansschool is geen probeersel meer. Daar waar ik vroeger dacht dat mijn inzet wel voor dubbel zou zorgen heb ik uit ervaring geleerd dat het vanbinnen uit moet komen, van de mensen zelf. Je mag nog zo hard iets willen je kan iemand niet forceren. Dus inzet, aanwezigheid, engagement, doorzetting zijn normale woorden voor gepassioneerde trainers en dat is waar we ons als dansschool willen in onderscheiden.

Dus na twee en een half jaar werd Laure vrijwillige assistente bij Etage Tropical. Je zou denken is dat niet te vroeg? Neen,  In de eerste jaren is er voor de volgers minder technisch danswerk verreist dan voor de leiders. In september begon ze aan haar leiderspassen. Ik gaf toen ook al les op andere locaties en Laure is werkelijk waar het bewijs dat het wel kon! Daar waar iedereen faalde, deed zij het wel. Consequent, zonder hoogdraverij, gewoon voor doen. Ze was gedurende de twee daarop volgende jaren drie maal per week te vinden in mijn danslessen. Of in Gent, of op verplaatsing, ze was er altijd…. de ene keer met, de andere keer zonder Haio, de ene keer goed geluimd, de andere keer met haar lip op de grond. Ze was er gewoon altijd en ze begon het echt wel te kunnen.

Dat is de enige manier. Je kan pas iets kunnen door verder te doen. Soms wordt ik zenuwachtig als mensen bij me komen en zeggen, o… maar ik dans al 18 jaar salsa, of bachata of kizomba…. Ja met telkens maanden en maanden tussen. Er is een groot verschil. Het leerproces is nooit gedaan.

Vast contract

In maart 2018 tekende Laure haar proefcontract bij Etage Tropical als professionele dansleraar. In september van dat jaar tekende ze haar vast contract dat sinds dan nog steeds loopt.

Daartussen zat nog een heel verhaal maar daarover volgende week….

Michèle’s Blog – Aflevering 11 – Winterdans

MICHÈLE’S BLOG

Kerstmis “Winterdans”

Umami “The beginning” hahahaha – Kerstmis Winterdans 10 december 2021

Vorig jaar kon Winterdans niet doorgaan. Er was toen een complete lockdown. Dit jaar hing aan een zijden draadje maar van de Sportdienst van Gent kregen we groen licht om in open lucht onze dansliefhebbers toch enigszins te bedienen. Dat maakte ons reuzeblij!!!

Jammer dat het echt een rotweer was. Aanvankelijk hadden er zich 80 mensen ingeschreven voor de workshops en met de leraren en team erbij zou het een mooi getal geweest zijn. Maar het weer was echt proportioneel zeer slecht. Toch kwamen er 42 dansliefhebbers naar het evenement. Wat we jammer vonden is dat we ervoor mensen hadden geweigerd. Hadden we dat iets vroeger geweten dan hadden we deze alsnog mogen ontvangen. Maar door de overdekking van de loods stond iedereen droog en buiten.

“Wijk aan Zet”

Croque Monsieurs!!! A volonté

Dankzij “Wijk aan Zet” mochten we hen bedienen van warme en heerlijke veggie croque monsieurs.

De pizzaoven was nog niet binnen, maar dat belette ons niet om de mensen toch een warm hapje aan te bieden.

Kerstmis Winterdans was een gewoon sportclub evenement, maar voor de gelegenheid, en met een knipoog op de toekomst gingen we al aan het combineren. VZW Oba Guiné bracht voor de gelegenheid een workshop “Capoeira”. Enkele kindjes en mama’s van de wijk besloten volop mee te doen.

“Sport Gent”

Ik wil dit volgend jaar naar een hoger niveau brengen. Weet je, in België hebben we geen buitencultuur meer. Vroeger leefden de mensen veel meer buiten. Maar nu als het slecht weer is, verstoppen we ons graag in kubussen. Dat buiten lopen is juist zo geweldig. In de Alpen, goed of slecht weer: mensen komen buiten, staan buiten, wandelen, laten de druppels over hun koude kaken vloeien met een heerlijk glas wijn in de handen.

Buitenpizza ovens zijn er trouwens bijna in elk dorp.

Een buitenpizza oven zou trouwens geweldig zijn voor de buurt!

Als je goed gekleed bent dan is de winter zo leuk. Je voelt je bloed stromen door je aderen en je longen vullen met zuurstof.

En daarom dat we een dikke merci duimen naar Sport Gent die dit kleine maar weleenswaar belangrijke evenenment ondersteunde. Zeker in tijden als nu blijft sporten een belangrijke uitlaatklep. En Jan Van Troos bedankt voor je bezoekje en enthousiasme.

“Universiteit Gent”

Voor de gelegenheid waren we ook reuzetrots op Selena Princen. Als stagair LO en bewegingswetenschappen zit ze in haar laatste master en gaf ze vrijdag voor de aller eerste keer dansles! Ze heeft dat super gedaan! En het was een mooie voorbereiding om te werken naar haar stagedoel “Bachata introductie voor kinderen 12+ met visuele beperking”

Bovenal willen we onze dansers, buren en bezoekers bedanken die ondanks het slechte weer toch nog zin hadden om op een grauwe vrijdagavond de benen te komen strekken!

Kizomba workshop

Het programma zag er zo uit:

Op 10 december gaan we een heerlijke eerste outdoor sportevenement organiseren voor de ganse familie. Jong en oud, iedereen is van harte welkom.

OPGELET: reservering dient op voorhand te gebeuren! Plaatsen zijn beperkt.

Met de buurt willen we meer gaan bewegen en sporten, maar ook voor dit evenement is iedereen ook niet buren van harte welkom.

Gratis Sportworkshops aangeboden door “Sport Gent”

19.00 Familie Aerobics met Etage Tropical (Kids + adults)

19.30 Familie Capoeirha met Oba Guiné
(Kids + adults)

19.30 Salsa voor beginners met Michèle
(jeugd + adults)

20.30 Bachata voor beginners met Selena
(jeugd + adults)

SBK – Salsa Bachata Kizomba dansen.

21.45 Urban Kizomba met Ash
(adults)

21.30 Salsa voor half-gevorderden met Michèle & Laure

 Wordt uiteraard vervolgd ….. hahahaha

Michèle’s Blog – Aflevering 10 – Af en toe terug naar Yma Sumac

MICHÈLE’S BLOG

Af en toe terug naar Yma Sumac

In de tweede blog betreft Fania sprak ik over Célia Cruz.

Peruviaanse Sopraan

Maar af en toe zoek ik graag het gezelschap op van de peruviaanse sopraan Yma Sumac.

Op wikipedia omschrijven ze haar als een Peruaanse zangeres die in de jaren vijftig furore maakte als vertolkster van exotische muziek. Zij werd voornamelijk bekend vanwege haar stembereik dat vier octaven omvatte (geboren september 1922 en gestorven op 1 november 2008)

Enige jaren terug maakte Etage Tropical samen met Misladys Gaïnza uit Madrid een choreo op haar allerbekendste nummer als een soort eerbetoon.

Het nummer uit 1954 is een absolute vertaling en aanloop tot de latere mambo en salsawerken.

Over het algemeen als je in het salsamilieu over Yma Sumac spreekt dan kijken de meeste je aan alsof je over iets praat dat totaal uit de context is gegrepen en ook nog eens niet belangrijk is. Maar in het gezelschap van kenners gaan de ogen finkelen en de kerstlichtjes in een kerstboom aan.

Yma Sumac is de vertaling van de Latijnse cultuur en omdat het toch een blog is kan al wie dan eventueel wel geinteresseerd zou zijn, met haar kennis maken.

De site https://www.yma-sumac.com/  is fantastisch en daar vind je o.a. een lijst van de vele opgenomen songs.

https://www.youtube.com/watch?v=seo8sD5BWlE

Vanessa Paradis

Vanessa Paradis ooit ontdekt door de legendarische Serge Gainsbourg (nog zo één van mijn favorieten) zingt over Yma Sumac in haar meest bekende mambodeuntje“Joe le Taxi”

Vanessa Paradis die “une française” is avant la lettre blijft natuurlijk ook altijd geassocieerd aan het huis van “Chanel” en was lang de muze van “Karl Lagerfeld”.

Umm Kulthum

Ook al liggen de dames niet enkel in continenten maar zowel inhoudelijk als vocaal letterlijk mijlenver uit elkaar. Voor mij is er grote gelijkenis en verwantschap tussen Yma Sumac en Umm Kulthum (1904 – 1975)

Beide vrouwen werden iconenen in de muziekwereld.

en zijn voorbeelden van perfectie.

Umm Kulthum had even goed in mijn blog over Flinta kunnen vermeld worden

Aangezien ze leerde zingen op zo lage toon enkel en alleen omdat ze in de begin jaren van de twintigste eeuw in het conservatieve Egypte als jongen verkleed naar de zanglessen ging.

Dergelijke dingen daar moet over geschreven worden…. zeker in het huidig klimaat, dergelijke dingen mogen niet worden vergeten en dus ook niet Umm Kulthum.

Misschien denken jullie, o ze is nu opnieuw aan het bloggen over de vrouwen, maar ik vind ze gewoon de moeite waard om te vermelden en belangrijk dat ze blijvend worden herinnerd.

Natuurlijk blijft er maar één zanger en artiest voor ever en ever de nummer één whauw het is een man.

Geen salsa, geen klassieke muziek maar toch de allerbelangrijkste zanger doorheen mijn leven. Bij deze hier de onafgebroken nummer 1 in mijn top duizend lijst.

En ja  “I only want to see you dancing in the purple rain”

Maar over hem een andere keer…..

Michèle’s Blog – Aflevering 9 – StuBru : Genant maar plezant

MICHÈLE’S BLOG

StuBru : Genant maar plezant

Voor wie mij een beetje beter kent,

Wel, die weet dat ik een ski-liefhebber ben.

De vrijheid die skiën met zich meebrengt…. Fantastisch

Ik moet toegeven dat de frequentie de laatste jaren, ja, (nu logisch met corona), maar toch ook sinds enkele jaren verminderd is.

Met onze nieuwe stek in les 3 vallées wil ik daar graag opnieuw iets aan doen. Alhoewel ik het alweer niet zo goed zie zitten. Castex wil mondmaskers aan de skiliften. Gezellig. Helm, (wat ik trouwens nooit draag, hoogstens een warme muts), skibril en dan nog eens een mondmasker. Werkelijk gezellig. Dus we zullen zien.

Op een bepaald moment in mijn leven verbleef ik maar liefst tot 8 weken in de ski-stations tijdens de winter en nog eens enkele weken in de zomer door onze dansfestivals in Avoriaz en Courchevel, tussen de danslessen in Gent door.

Drie winters werkte ik voor het bureau van Tourisme van Avoriaz om er input te geven over de Belgen tijdens wintersport en de uitbouw van het zomer dansfestival en dit tot ik verhuisde naar Courchevel. Rik kwam af en toe naar daar maar werkte toen nog hoofdzakelijk in het familiebedrijf.

Des al niet te min sloten we pas nu in 2021 al onze activiteiten in Avoriaz voor goed af.

Maar dus in de winter van 2011, 2012 en 2013 werkte ik daar voor het skistation Avoriaz.

Ik organiseerde vanalles, mosselsoupées, life-optredens, dansavonden etc… kortom heel veel.

Ik had het reuze naar mijn zin,

Alle dagen feest, skifeest, en uiteraard was er ook die knappe skileraar,

het klassieke prototype: gebronzeerd, sportief, prachtige blauwe ogen, …. en een man die uiteraard van vrouwen hield en dus ook wel van mij.

Gedurende een 3 tal winterseizoenen verscheen hij telkens op de plekken waar ik was of was het net andersom? Hahaha!

Snowcase

Toen ik op een winterdag net uit het bureau van Toerisme kwam gelopen zag ik een hele lading audio toekomen waar met volle bakken technisch materiaal werd  gesleurd.

Studio Brussel zou namelijk die week life uitzenden vanuit Avoriaz voor hun concept “Snowcase”.

Snowcase StuBru

Otto Jan Ham

Elke Vlaming kent wel Otto Jan van Studio Brussel en dus toen ik hem op enkele meters van me zag staan, liep ik zonder aarzelen prompt naar hem toe.

Uiteraard scheen de zon! Of toch niet?

Ik weet niet meer wat ik juist heb gezegd of wat ik juist gedaan heb, maar enkele minuten later werd ik uitgenodigd om een live interview te doen op Studio Brussel omtrent het salsa dansen.

Hij zei iets in de trant van: “We maken er een tropische avond van”

O my God!

Ik denk van alle filmpjes van Etage Tropical op Youtube dat dit het meest genante is.

O my God! Hahahaha, werkelijk waar!

Maar het verhaal is dat we daarna nog serieus hebben doorgefeest en ik kreeg achteraf een mooi berichtje van het Snowcase team dat ze zich rot hadden geamuseerd.

En dat maakte mij natuurlijk heel gelukkig.

Het jaar daarop zijn we opnieuw op de zender gegaan. Toen was ik in het gezelschap van David Maes, waarvan iedereen in het milieu weet dat hij gedurende de 5 eerste jaren van Etage Tropical mijn werkpartner was.

Eerste toon ik jullie het filmpje met David; iedereen ging uit zijn dak!

En dat is trouwens de bedoeling.

Je kan onze job  niet doen als je gewoon niet graag keihard feest.  

En nu even een serieuze noot:  wat ik belangrijk vind is dat ook al ben je gepassioneerd door een vak, beroep, hobby, activiteit, de fun factor blijft toch noodzakelijk.

Soms zou ik willen zeggen: “neem niet alles zo serieus….”, laat het leven een beetje zijn ding doen, … have fun!

Als Richard Branson op de eerste pagina’s van zijn biografie dan schrijft:

“Ik stond met een roze tutu op Time Square mijn eerste Virgin Store te promoten” dan denk ik altijd, allé er zijn er nog!

Dus hier,

Het filmpje van “A night in Avoriaz met StuBru”

Voor de danstechnische kant van de zaak, wanneer Hans op nationale zender zijn gezicht tussen mijn boezem steekt,

Voor alle duidelijkheid;

Ik ga daar GEEN move van maken!

O my God, hahaha. Veel plezier met het genanste interview ooit op StuBru

Michèle’s Blog – Aflevering 8 – Corona, Umami en een progressief Sportdossier

MICHÈLE’S BLOG

Corona, Umami en een progressief Sportdossier

12 maart 2021 moest alles dicht. Aanvankelijk kwamen de 3 daaropvolgende lockdown weken als een verademing. Ik gaf namelijk 6 avonden in de week les en ik zat er echt door. Dus net zoals iedereen dachten wij ook: eventjes extra drie weekjes verpozen. Drie weken werden voor onze dansschool en de andere mensen uit onze sector 16 maanden.

Je zou dan denken wat heb je met al die tijd gedaan?

Misschien tot ieders verbazing kwam ik ook in die 16 maanden, tijd en handen, tekort om alles wat nog op de to-do lijst stond aan te pakken en af te werken.

Toegegeven, enkele zaken zijn nu netjes opgeruimd, zijn afgewerkt en geclasseerd. Maar we hebben nog wel het één en ander af te werken.

Je kan je de vraag stellen aan wat?

Wel om één of andere reden trek ik altijd nieuwe dingen naar mij toe. Nieuwe uitdagingen zijn voor mij levensnoodzakelijk.

Toen Martine Charlier van Buurtdinner dan ook over het burgerbudget voor de wijk Muide Meulestede Afrikalaan begon te praten, was ik in Corona tijd wel geïnteresseerd in hoe de stad Gent, zijn burgers aan het woord wenste te laten.

Het schijnbare idee achter burgerbudget en wijkparticipatie is dat je als onderdeel van de wijk mede de wijk kan vormen en kneden naar wat volgens jou en je mede-wijkers belangrijk is voor je omgeving.

Dus besloten Ellen en ik om wat onderzoek te gaan doen over de sport en het sportgebeuren in de wijk Muide Meulestede Afrikalaan en dat te koppelen aan gezonde voeding.

Wat we niet hadden verwacht was dat het werkje dat we eventjes gingen bekijken uiteindelijk een fulltime job werd van 6 maand met 2 personen.

Maar we waren nu al zover en passievol werkten we er vlijtig aan door.

Voor eerst heeft dat dossier iets heel belangrijks meegebracht. In de eerste plaats mijn relatie ten overstaan van Ellen. Ook al kende ik Ellen van binnen en buiten voor het Umami dossier en zij mij al evengoed de samenwerking op zich was voor ons een uitermate intellectueel genot.

Wat mij bovenal pleziert is dat ik het gevoel heb dat ik nu bij haar mijn strepen heb verdient. Ze geeft mij het absolute vertrouwen en veegde daardoor prompt twijfels van anderen van de baan door mee te stappen in het bestuur van Etage Tropical.

Ellen is dan ook de enige die mij dingen kan afdwingen. Enkel Ellen kan dat, als enige op de planeet. Als Ellen zegt, Michèle je moet dat nu doen! Dan doe ik dat onmiddellijk. De reden: ze werkt even hard als ik, soms meer, ze is uitermate snel en intelligent, respectvol naar alles en iedereen en ze is zich bewust maar bovenal verwelkomt mijn soms zeer dominante trekjes. Ze begrijpt dat het been stijf houden moet, wil je iets veranderen of betekenen in het maatschappelijk landschap.

Daarnaast weet ik ook van haar wat ze graag heeft en wat ze niet graag heeft. Wanneer ik haar kan inzetten voor Etage en wanneer haar met rust te laten, wanneer ik nog eventjes een duwtje mag geven en wanneer te stoppen, kortom ik ken Ellen door en door.

Ik denk dat het liefde is, nee ik weet het zeker: het is wederzijds respect en het voelt telkens als thuiskomen. Ik beschouw Ellen nu dan ook als familie.

Het tweede belangrijke aan het dossier was dat ik mijn kennis over de wijk Muide Meulestede Afrikalaan zelf heb kunnen bundelen en samenvatten. Soms is iets op papier zetten interessant omdat het je een overzicht geeft. Wat weet ik en wat weet ik nog niet?

Het derde belangrijkste aan het dossier is uiteraard het dossier zelf. Het is een eerste stap naar werken voor… werken naar…. aanpassen en verbeteren, de noden kenbaar maken, de wensen benadrukken.

Voorlopig wensen wij niet teveel politiek uit te wijdden over de volledige aanpak van het wijkbudget en het burgeriniatief. Echter lieten we duidelijk verstaan bij de Gentse politiek dat we met dit dossier zaken hebben onderzocht en dat er noden aan het licht zijn gekomen die belangrijk zijn voor de toekomst van onze wijk, voor de stad en voor Vlaanderen.

Sporteconomie, sportmanagment, sportmarketing zullen alsmaar belangrijker worden in de toekomst. Als erkende sportclub voor 3 grote steden, Gent, Oostende en Brussel, wensen wij dan ook als pioniers en vaandeldragers inzetten op meer sport voor de wijk Muide Meulestede Afrikalaan, met zeer specifieke doelstellingen en met specifieke inzet en acties.

In het verleden kreeg ik vaak te horen, Michèle zet je ideëen eens op papier. Dan ging ik enthousiast aan het werk en werkte uren en uren door met de overtuiging dat ik daardoor dingen kon kenbaar maken en realiseren. Vaak moest ik dan met verdriet toezien hoe mijn ideëen werden overgenomen vanuit diezelfde dossiers maar dan voor eigen gemeentes, steden, personeel, zaken, organisaties…. De ideëen die zijn altijd welkom, ….

Maar nu kan het anders! Leve de nieuwe media en digitale wereld! Ons dossier werd openbaar gemaakt via de Stad Gent en om ons ervan te verzekeren dat de inhoud niet doorsijpelt en verdwijnt naar onbenulligheden, nodeloze kosten en budgetten en tijdsverlies, besloten we dus met VZW Etage Tropical om het Umami dossier ook op onze website te plaatsen.

De doelstelling is duidelijk: Tesla is door de digitalisering nu sneller aan het woord: laat iedereen er van genieten, lessen uit trekken en laten we samen dingen ontplooien.

Het verheugt ons daarom dat de toon is gezet en dat we op 19 november met buurtwerk, buurtsport, wijkregie en Sportdienst van Gent gaan samen zitten om te kijken hoe we allen samen het dossier tot leven kunnen brengen.

Van mijn kant uit is iedereen uit de wijk altijd welkom om zijn of haar ideëen met me te bespreken, in kaart te brengen, noden te melden, waarbij ik mij als veldwerker garant stel voor een beetje “Jean D’Arc achtige toestanden”.

Veel plezier alvast met de eerste noot op de toonladder: het inlezen van het “Umami-dossier” .

Michèle’s Blog – Aflevering 7 – Flinta & Cisgender. Deel 2.

MICHÈLE’S BLOG

Flinta & Cisgender deel 2

Bachata

Ik weet niet hoe het kwam, was het toevallig of was het omdat de focus erop lag, maar die avond dansten we, Skrölan en ik, bachata, bachata en bachata. Alle soorten bachata passeerden de revue.

Bachatadansen is ontstaan in de Dominicaanse Republiek. Het wordt op vier tellen gedanst en je hebt er heel veel verschillende soorten in. Aanvankelijk waren het de dominicaanse hoertjes die in de straten van Santo Domingo hun klanten lokten met deze sensuele dans op zeer romantische toon.

Nu wordt het overal ter wereld gedanst op wedstrijdniveau.

https://www.checkoutsam.be/bezienswaardigheden-dominicaanse-republiek/?fbclid=IwAR3vMWDdUsTu-I63yLiUljWiitTc1E5ceD8K7V8wJo9lHlLtuHqk5ARUm8k

Je hebt de traditionele bachata, de moderne bachata, de sensuele bachata, de bachatango en de dominicaanse bachata.

https://www.danceus.org/bachata/?fbclid=IwAR1Z8WzqK-Ajf2k9iIOw02dDrNglNzEF4GTo_deMO8bD2cWdtVfYAmzaXPk

  1. De dominicaanse bachata: is het meest aangesloten bij de originele stijl. Het heeft niet zoveel figuren en ingewikkelde draaien in plaats daarvan heb je vaak vrije bewegingsvormen en improvisatie. De stijl heeft behoorlijk wat voetenwerk en veel bouncing van het lichaam.
  2. De bachata moderna: is de hedendaagse bachata stijl met invloeden uit de tango en de bolero. Er zit heel wat movement verwerkt in deze stijl, met aandacht voor veel verschillende figuren. Het heupwerk is iets minder uitgesproken maar zeker nog voldoende aanwezig.
  3. De traditionele bachata heeft veel dips & tricks werk en heel veel heupwerk.
  4. De sensuele bachata ontstond in Spanje een tiental jaar geleden en vraagt veel lenigheid en bodymovement. Het is de meest sensuele stijl zoals het woord het zelf zegt waarbij connectie tussen leider en volger primordiaal is.

Dolce & Gabbana

Met haar zachte lichaam tegen me aan, bedwelmde ze me met haar parfum.

Zoals steeds uitgedost van kop tot teen.

Skrölan heeft een liefde voor fashion, in dat opzicht loopt Laure in de voetsporen van haar en haar dolce en gabbana topje tegen mijn boezem gedrukt plaatste ze gretig haar voeten. Perfect geplaatst met haar nieuwe prada schoenen.

Haar natuurlijk talent voor dans, haar absolute balans en evenwicht en haar aanpassingsvermogen als volger, waren een absoluut genot.

Ik had het naar mijn reuzezin.

Pacha kwam bij ons en zei: ola Michèle een beetje lesbisch worden????

Ja, Pacha; moest ik U niet zo goed kennen hé!

Maar wat wel een feit is meisjes durven zich meer te verplaatsen op de dansvloer als dansleiders dan dat jongens het ambiëren om de vrouwenpassen te leren.

Ook al blijft Mario Charon Alvarez mijn salsavader.

De invloed die Madeline Rodriguez op mijn cubaanse salsawerk heeft gehad is van heel grote waarde.

Madeline blijft voor mij de allerbeste Cubaanse Salsadanseres ter wereld.

Haar kennis overstijgt alles en iedereen en ze danst alle vrouwen, maar al evenzeer ook alle mannen naar huis.

Met een onaflatende dans energie combineert ze haar vrouwelijkheid met de kracht van een mannelijke danser.

Tegenwoordig woont en werkt ze in Bayonne, een heel leuk stadje naast Biarritz.

Madeline Rodriguez

Daarnaast ben ik geinspireerd door nog andere vrouwelijke lesgevers.

Misladys Gainza Camaguëy blijft een artiest waar ik heel graag mee samenwerk en van leer. Haar kennis ligt voornamelijk in “ladystyling” en de klassieke dansbewegingen van de Afrocubaanse Rumba zoals de Columbia. Je vind haar in Madrid.

In het filmpje zie je haar dansen als Yemaya: de heilige van de Zee en de moeder van allen alsook op het einde waar we kusjes geven met Mario  tijdens één van onze festivals.

Als laatste vernoem ik Addy Mendoza. Ze woont in Turijn en was de aanvankelijke danspartner van Yuniel Gual Sondeakokan. Met haar hoop ik in de nabije toekomst te blijven samenwerken voor mogelijks België en Frankrijk. Addy is nog heel jong en we zullen nog veel van haar te zien krijgen.

“Qui vera vera….”

Leiders & volgers

Maar het dansen als een meisje met een ander meisje is een verhaal op zich. Er zijn jaren geweest, de begin jaren dat ik les gaf, dat ik soms vergat om als meisje te dansen, omdat ik zoveel bezig was met het dansen als man.

We moeten zeggen “leider of volger” … politiek correct hahahaha!

Alberto Valdés & Roly Maden

Twee leraren van formaat dansen even goed “volger” als “leider”

Alberto Valdes, hij woont in Cyprus maar danst over de hele wereld op de allerbeste festivals

en Roly Maden uit Milaan.

Deze twee dansers zijn ja…. wereldtop.

Het voetenwerk van Roly Maden bestudeerden we, Levy en ik, tijdens de lockdown.

Twee maal per week kwamen we samen om ons de passen van Roly eigen te maken.

Los daarvan dans ik natuurlijk het liefst meisje, ik ben namelijk een cisvrouw, …. maar dan enkel met goede leiders. Een recht dat ik me toe eigen na 17 jaar dagelijkse salsa.

Het wordt dan voor mij ontspanning en niet werk.

Want ook het dansen als dansleraar heeft verschillende lagen en categoriëen.

Onlangs moesten Gaëtan en ik lachen. Zijn meisje wil trouwen…

En dan sta je terug op de dansvloer en voel je dat…. wel de verleiding danst overal!

Wat een waar genot.

Dus ja Pacha!

In de buurt van Skrölan Bauwens, wel, daar zal ik altijd een beetje lesbisch blijven.

Michèle’s Blog – Aflevering 6 – Flinta & Cisgender. Deel 1.

MICHÈLE’S BLOG

Flinta & Cisgender – Deel 1

Flinta & Cisgender

Voor wie gisteren naar Canvas keek (6 oktober 2021), ik moest toch eventjes weer her-brainen over de nieuwe termen Flinta en Cismannen en Cisvrouwen.

Flinta:  staat voor iedereen die in geen van volgende categorieën past: vrouwelijk, lesbisch, Trans en A gender, maar toch structureel onderdrukt wordt in de cispatriarchale samenleving waar we allemaal in leven.

Cisgender: ‘niet transgender’. Dus: je bent geboren als jongen, en je voelt je ook helemaal jongen. Of je bent geboren als meisje, en je voelt je ook helemaal meisje.

Ik moet opletten wat ik zeg, maar ik begin het allemaal zeer ingewikkeld te vinden, hahahaha.

Dus concreet ben ik dan Cisvrouw en niet langer hetero? Is het nu een ander woord voor of heeft Cis dan niets te maken met de sexuele voorkeur maar wel het “gen”?

Wie mij daar kan over inlichtingen geven, altijd welkom tussen pint en pot in de Black Box Bar om er uitgebreid over te praten.

Maar zoals gezegd ik ben het allemaal een beetje kwijt.

Één maal lesbisch

Er is maar één meisje, ja meisje, ze zal ondertussen al  rond de 36 zijn of zo….

Skrölan Bauwens, de dochter van Dirk & Marleen.

Voor mensen uit Gent, de Muide, de mensen in het dansmilieu die al lang bij me dansen, jullie kennen haar zeker.

Eigenlijk waren het haar ouders die zich inschreven in de dansles. Zij had besloten om mee te komen en ik zag haar voor de eerste keer met een gespierde jongen aan haar zijde.

Lange tijd, weken en weken dacht ik dat ze een koppel waren…

Maar toch niet.

Amsterdam & het Krasnapolski hotel

Marleen & Dirk werden goede vrienden.

Marleen stierf op een dag in augustus nu al enkele jaren terug en daarover schreef ik al in mijn vorige blog over de mottige ziekte.

Marleen daar denk ik nog veel aan. Aan haar en onze trip naar Amsterdam. Ik stond er geprogrammeed op het Krasnapolski Salsa Festival.

Het legendarische hotel aan de Dam was voor de gelegenheid omgetoverd tot een sprookjesachtige salsaplek met maar liefst meer dan 1000 bezoekers.

Georganiseerd door Ivan Poschi. De organisator voor Amsterdam en Londen.

Maar met heel dat gedoe van Flinta en Cis enz…. dacht ik terug aan Skrölan.

En als ik aan haar denk, denk ik altijd terug aan onze avond op de Gentse Feesten!

Nu ook al zo’n 8 jaar geleden.

We dansten toen al samen en ze assisteerde me al enige maanden in de lessen.

Ze kwam voor Laure. Later zou ze deel uitmaken van mijn eerste showteam en dit leidde tot onze breuk.

Gentse feesten

Maar nu heb ik het over onze avond op de Gentse Feesten.

Een magische avond! Het was een extreem warme avond en de straten liepen boordevol bezoekers van de feesten.

Iedereen weet waarover ik het heb of kan er zich iets bij voorstellen.

We hadden af gesproken om te gaan dansen aan “den boom!”

VZW Trefpunt

Voor diegene die al lang salsa dansen, “den boom” is al jaren vervangen door het Baudelopark.

VZW Trefpunt was gegroeid onder het toeziend oog van Guido De Leeuw en de salsabar verhuisde van de plek onder “den boom” naar het Baudelopark.

Mijn eerste gesprek met Guido verliep stormachtig.

In het boekje van de Gentse Feesten stond Etage Tropical geprogrammeerd zonder dat wij daarvan zelf op de hoogte waren. Met gevolg dat mensen waren afgezakt naar de salsabar voor onze danslessen terwijl wij zelf geen weet hadden van onze programmering. Ik was ontzet en belde Guido boos op.

Hij had mij nog nooit gehoord of gezien maar daar kwam na mijn telefoontje prompt een einde aan.  Professioneel met een ton aan ervaring werd het hele voorval rechtgezet op een interessante manier voor Etage Tropical.

En tot onze verbazing konden we het eigenlijk wel heel goed vinden met elkaar.

Guido is wel ja, … ik denk dat Gent wel zal beamen een krak in zijn vak!

Salsabar

Maar “den boom” was DJ Pacha’s vaste stek en de thuishaven van het  salsa establishment tijdens de Gentse Feesten. Wij kennen het allemaal onder de noemer “De Salsabar”

Een ware fata morgana: onafgebroken salsa dansen gedurende tien lange nachten.

Toen was het niet zoals nu, toen werd de ene salsaplaat na de andere gedraaid zonder uitlopers van latin mix.

Nee, echte salsa en bachata.

Iedereen kwam er voor iedereen en toen dansten de vele verschillende leraren en scholen met elkaar.

Daar kwam een einde aan, toen in Gent het salsamilieu veranderde in een oorlog met mensen aan de linker en de rechteroever.

https://www.poetryinternational.org/pi/poem/28451/auto/0/0/Stefan-Hertmans/ANGYE-IN-DE-SALSABAR/nl/tile?fbclid=IwAR2QkMN3FBwjrksrb4P5susMjVLeDnEq7kvKfHHd1h7Yu_WQswUIyIbWdb4

Margaret Thatcher

Maar toen was dat niet zo. Toen dronk je mojito’s uit bekers en danste je de hele nacht met de bedoeling om te dansen en niet te staan aan politiek doen.

Of misschien is het gewoon omdat het voor mij veranderde van recreatief naar professioneel en werd het een verplichte nood, door de keiharde mannelijke sector waar ik in beland was.

Of moet ik nu zeggen cismannelijke omgeving? Ben ik nu Flinta? hahaha

Maar het salsalandschap veranderde en dat deels door mezelf en daar, wel daar voel ik mij dan weer uitermate goed bij.

Ik kneed het dagelijks en probeer het als een beeldhouwer te vormen naar …

Al 17 jaar een eindeloze passie voor ….

Zonder, …

Onmogelijk!

Maar over het zakelijk aspect van de dansbusiness, daar heb ik ook zo mijn trukje voor.

Mijn schoonvader, een geweldig zakenman, heeft mij veel tips en raad ingefluisterd voordat hij stierf.

Dinsdagavonden waren onze vaste avonden. Ik moest de danszaal open doen, voor je weet wel de Kizomba lessen die dan doorgingen van Frans en Sarah. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om elke dinsdag een uurtje bij hem binnen te springen voor de aanvang van de lessen.

Als ik het moeilijk heb haal ik instinctief zijn woorden naar boven en troost ik mij met wat ik kreeg van hem: een onuitputtelijk vat aan raad en liefde. Genoeg om je hele leven gulzig van te drinken.

Leve de suffragettes

Maar het gaat nu over vrouwen issues en de positie van en het hele verhaal errond en dus:  

Sarah, ons slimste meisje van de klas, vaatchirurg en beste vriendin van Ellen, zei in de les zo’n vijf jaar geleden: als vrouw moet je je stiel tien maal beter kennen dan als man wil je op dergelijk niveau meedoen. En daar heeft ze gelijk in.

Gelukkig voor ons, want we weten wat we vertellen!

Bij Etage Tropical zijn al onze vrouwen TOPPERS! De max! …gewoon de Max!

Ze  beoordelen mensen niet op vlak van gender, kleur, religie, afkomst etc…. ze zijn gewoon zichzelf, no nonsense en ja nog maar eens gezegd de MAX!

Wanneer ik oog in oog kom te staan met de zwarte communiteit denk ik altijd, hoe komt dat toch dat we steeds een goede connectie hebben. Maar het geschiedkundig geheugen van de mens kan je niet verbannen en net zoals zwart nog steeds moet duwen en trekken voor een plekje, is dat voor de vrouw in het algemeen ook zo.

Het blijft een strijd hahaha, … een echte suffragette strijd.

Tot mijn verbazing had ik eenzelfde discussie met Ava, één van mijn nieuwe leerlingen die blind is en bij het FOD werkt.

Ze zei : als blinde moet je je dubbel hard bewijzen op de arbeidsmarkt. Flinta?

Ik vulde daarbij aan en “vrouw” zijn, waarop we prompt begonnen te lachen.

Mensenrechten activitisme

Wanneer ze dan nog aanvulde dat ze wel wat “blinde mensenrechten ambities had” was het girlsfront prompt gevormd.

Kaderen

Maar over het Salsamilieu kunnen we stellen dat het chaotisch, we doen maar wat van weleer, er toch wel uit is.

Zo’n viertal jaar geleden kwamen de mensen van de Lindy Hop mij hetzelfde vertellen en hoe het van vriendschappelijk dansen evolueerde naar een echte veldslag.

Nu tegenwoordig is het Ecstatic Dance die deze fase doorgaat en ik heb momenteel veel bewondering voor Griet van Ecstatic Dance Gent.

Griet, blijven lopen, door de vuurlinie, dansen, dansen…. blijven gaan en ontwijken…. Het dansparadijs wacht voor jou en je geliefden.

Courchevel

Toen ik in Courchevel begon nu acht jaar geleden, was Adeline Roux, directrice van “L’office du Tourisme Courchevel”.

Zei gebruikte de term “Encadrer”

“Michèle est ce que tu veut bien encadrer tes besoins?”

Ik vind dat een geweldig woord : Kaderen!

Een project kaderen, een idee kaderen, een communicatie kaderen…. salsalessen kaderen.

Misschien is het wel mijn lievelingswoord en dus mogen we stellen dat het salsamilieu iets meer gekaderd is ten op zichte van vroeger.

In 2014 hadden we de grootste artiesten programmering van Courchevel

Letterlijk de danstop kwam naar Courchevel om er deel te nemen aan ons jaarlijks dansfestival.

Maar daarover een andere keer….deel 2 wordt vervolgd.

Michèle’s Blog – Aflevering 5 – Mojito & Caipirinha

MICHÈLE’S BLOG

Mojito & Caipirinha

In mijn 5de blog bezorgen ik  jullie 2 receptjes van barman Rik van de 2 klassiekers Mojito & Caipirinha. Ok, we geven toe, er zijn al onnoemelijk veel recepten hiervan terug te vinden, maar zo maken wij ze in onze Black Box Bar, naar analogie met, je raadt het nooit, de cocktails die we dronken op vakantie.

Mojito

  •       2 cl vers gesperst limoensap

                De reden waarom we met limoensap werken in plaats van limoen partjes is om makkelijk de cocktail te kunnen drinken van het rietje

  • 3 koffielepels rietsuiker
  • 8 muntblaadjes

Samen zeer lichtjes crushen tot wanneer de muntblaadjes gekneusd zijn en de etherische oliën vrijkomen


opvullen met crushed ice

  • 5 cl jonge of witte rum

Alles mooi opwerken naar boven zodat de suiker niet beneden blijft

  • overgieten met een heel klein beetje spuitwater
  • afwerking: overgieten met 3 druppels angostura bitters, takje munt en rietje
  • Soms kan je combineren met framboos en het spuitwater vervangen voor een alcoholische bubbel allebei heerlijk.

http://www.hemingwaycuba.com/havana-hemingway.html?fbclid=IwAR2O3NA60Kye5BGzFLke4wUC9vJGmXV8xEDUBFE15C2J7zYOGMyyPHyJb78

Zelf ben ik huge fan van “la Floridita in Havana”

Wanneer je dan praat met Cuba liefhebbers en mensen die vaak naar Cuba reizen komt dan altijd de commentaar: O nee, dat is daar veel te toeristisch.

Wel ja, denk ik dan altijd je gaat zelf ook als toerist wat denk je nu? Dat je niet gezien wordt als Gringo hahaha

Soit de service is er feilloos. Gewoonweg geweldig.

Je waant je in de jaren ’50 in Cuba en naar Amerikaans Old Fashion model kan je sippen van je cocktail terwijl de keurig geklede obers in rode jacket en wit gestreken hemden voor je uit allerlei heerlijke drankjes toveren.

Het geluid van de shakers klettert volop.

Het interieur trouwens vind ik ronduit grandioos met de prachtige houten bar. Enkel de Moulin Rouge scoort voor mij beter! En dan spreken we niet enkel van de mooie obers achter de toog maar ook de nog mooiere meisjes van het mooiste cabaret op aarde.

Caipirinha

  • 1 limoen in de lengte in 6 partjes snijden
  • 3 cocktaillepels rietsuikersiroop

samen zeer goed crushen

opvullen met crushed ice

  • 5 cl Cachaça toevoegen

mooi opwerken zodat suiker goed vermengd

afwerking: limoenwiel aan de rand van het glas of bovenop glas en rietje

  • Soms kan je combineren met passievrucht! Heerlijk voor een speciale gelegenheid wanneer je bv. met de kerstperiode passievrucht in alle winkels vindt.

In het  “Pestana Convento do Carmo” een oud klooster dat werd omgebouwd tot hotel vind je de allermooiste bar van Salvador de Bahia en de lekkerste Caipirinha’s ter wereld. Natuurlijk is er zoveel verschil in Cachaça net zoals er zoveel verschil zit in Rum dat we moeten besluiten dat ook de kwaliteit van de alcohol bepalend is voor de betere smaak.

https://www.steden.net/cuba/havana/bodeguita-del-medio/?fbclid=IwAR06tDXtS69HWGV2wKyHukfJwfCT3RCRJMSZL7e7zDJ8gA91bjLxxS-d1-4

Er is trouwens maar één manier om het echt, echt, echt te leren. Gewoon proeven!!!

Dus nodig je vrienden uit of maak er een gezellige avond van met je geliefde, terwijl je nippent

luistert naar de heerlijke en eens voor de gelegenheid wonderbaarlijke muziek uit Brazilië.

Ik geef je voor de gelegenheid ook enkele muziektoontjes mee van mijn favoriete Braziliaanse zangeres Maria Rita!

Michèle’s Blog – Aflevering 4 – Sommige leerling dansers vergeet ik nooit

MICHÈLE’S BLOG

Sommige leerling dansers vergeet ik nooit

Sommige leerling dansers vergeet ik nooit.

Oude vismijn in Gent

Ik had een opdracht in de oude vismijn in Gent, heel veel jaren terug. Het was tijdens de Gentse Feesten en ik moest er een salsa workshop verzorgen. De zaal was overvol geladen en mensen konden vrij binnen en buiten lopen zoals het hen uitkwam. Na de workshop stond ik aan de bar en zag ik mijn voormalige professor en promotor Ernie Haerinck met zijn vrouw.

Archeologie van het nabije oosten

Wat heb ik gezweet door die man. Na mijn kandidaturen in de kunstgeschiedenis koos ik voor zijn specialisatie: “archeologie van het nabije oosten”.  

25 jaar geleden was het midden oosten fel in de mode. Overal verschenen buikdanslessen en mensen gingen op reis naar Marokko, Tunesië, Turkije en ik dus ook. Het reizen naar het verre oosten,  is eigenlijk maar een trend geworden van iets van de laatste 20 jaar. Maar ik koos dus voor het midden oosten omdat ik een ongelofelijke fascinatie had voor het oude Mesopotamië en natuurlijk zeker en vast, voor Egypte. Een land dat ik meerdere malen zou bezoeken.

Ankch

Toen ik afstudeerde liet ik een ankch op mijn linker bil tatoeëren, mijn moeder kon daar niets meer over zeggen, ik was net 24 geworden, ik was namelijk volwassen hahaha.

Vanaf nu zou ik net zoals de Farao’s door het leven gaan als onsterfelijk en goddelijk, in de sporen van Cleopatra maar bovenal met een grote bewondering voor de geweldige Ramses de tweede, de grootste farao aller tijden. In de bijbel was Ramses de tweede de slechterik, omdat hij het een Hebreeuwer onder de naam Mozes zeer lastig had gemaakt, maar op wereldvlak, wel …. die man kon er wat van.

Zijn indrukwekkende geschiedenis, zijn leven, zijn nalatenschap is nu bijna 3000 jaar later nog steeds bekend door velen.

https://isgeschiedenis.nl/nieuws/ramses-ii-grote-voorouder-van-egypte

Dus nam ik een deeltje,  dat geprojecteerd stond op de vele hiërogliefen over, in de hoop dat één van de zonnestralen van de ronde zonneschijf ook over mijn leven zou schijnen. Iedereen maakt moeilijke tijden mee, maar met mijn Ankch op mijn bil, vooral blijven dromen …. hahaha!

En dan stond ik zo’n 15 jaren later in de oude vismijn en professor Haerinck, praatte hartelijk en met heel veel gelach en vertier. Een totaal andere man dan de norse, kleine, tengere, teveel, rokende professor van op de universiteit.

Achteraf denk ik dat de oorzaak lag aan zijn immens interessante en intelligente vrouw.

Maar tijdens mijn academie jaren, was dat dus anders geweest, en kreeg je van hem pas een goede dag en een vriendelijk woord, als je de meer dan 1000 verschillende scherven aan de hand van beeldmateriaal kon onderscheidden.

Details

Ik denk dat toen mijn zin voor visueel detailwerk is ontstaan. Niet uit goesting maar uit verplichte noodzaak. Elk detail was belangrijk: lijntjes, bolletjes, structuur, grove korrel, dichte korrel, geel zand, donker zand, rood zand, leem, klei, grijze klei, zwarte klei, en zo verder en zo voort….

Een en al oor luisterde hij die avond naar mijn parcours…. En toonde hij uitermate interesse in de dansschool. Later hebben we nog vaak gemaild,

Nadat zijn vrouw was gestorven….

Dubai

Tot hij verhuisde naar Dubai, om zijn dagen te vullen op de green, golvend op de prachtige golfvelden van de U.A.E.

Professor Haerinck was een God in de Emiraten. Hij zette het jonge land, een verenigd land sinds de jaren ’70, archeologisch op de kaart. Voor hem maakte ik mijn thesis “19 grafcontexten in Ed Dur, in het emiraat Umm Al Qawain, U.A.E.”

Natuurlijk reisde ik later naar de plek. What Else!

Bernice

Maar dus na de Gentse Feesten schreef Bernice, zijn vrouw, zich enkele weken later in voor een cursus. Ja kroket, wat was ik binnen. De vrouw van mijn voormalige promotor begon bij me te dansen. Whauw!!!!

Gretig nam ik haar tegen mijn boezem en begon met haar te dansen. En toen viel mij voor het eerst op dat ze een pruik droeg. Ze vertelde: “Een gevolg van haar zware chemo’s die ze had ondergaan door kanker.”

Die mottige kanker

Bernice was mijn eerste leerling die getroffen was met kanker en ook de eerste die ik heb moeten laten gaan.

Gedurende mijn 12 jaar dansles, doet het afscheid altijd pijn, want jaarlijks zijn er mensen in de dansschool die met deze rotziekte te maken hebben. Ik kan het maar niet gewoon worden. Op zo momenten wordt ik dan heel angstig. Gelukkig zijn er heel wat programma’s waardoor ik in de voorbije 12 jaar meer mensen heb zien genezen dan zien weggaan.

Als je er de vele documentatie op naslaat over kanker, komen we altijd op hetzelfde verhaal neer.

Bewegen is gezond

Veel beweging is heel goed voor de algemene gezondheid. Als je dit dan nog eens doet in een gematigd sportritme is dat ideaal.

Daarom dat dansen zo gezond is.

5 goede redenen waarom dansen gezond is:

  1. Dansen maakt gelukkig en dit vooral omdat endorfine vrijkomt (ook wel de gelukshormoon genoemd).
  2. Dansen is een prettige vervanger voor fitness. Kracht, lenigheid en uithoudingsvermogen worden hierdoor gestimuleerd.
  3. Dansen is goed voor de hersenen.
  4. Dansen vermindert angst en depressies. Donkere gedachten worden als het ware weggedanst.
  5. Door dansen komen bepaalde impulsen en connecties in je hersenen vrij waardoor je een grotere dagelijkse creativiteit aan de dag legt.

Ellen Remue, mijn Ellen, die deel uitmaakt van ons bestuur heeft daar een uitgebreide site over

www.transformelle.com

Al enkele jaren is ze de gezondheidsgoeroe van de school. Mocht je zelf kampen met een infectie, een kanker of een kwaal, je kan steeds bij haar terecht voor tips & tricks. Ook is ze een geweldig luisterend oor.

https://www.komoptegenkanker.be/

Nieuw bloed

Nieuwe mensen komen naar de danslessen en hebben geen idee wat te verwachten. Zou ik durven? Zou ik eens een kijkje gaan nemen?

Elke keer een nieuw gezicht, een nieuwe ervaring. Wie ben jij?

Een ander verhaal, hetzelfde verhaal? Hoe lang ga je blijven? Worden we vrienden?

Ik moet ook zeggen dat ik de voorbije jaren in een tornado gezeten heb van emoties en dan beslis je als leerkracht: Nu gaat het mij niet meer overkomen. Ik neem nog enkel een professionele houding aan….ik neem afstand van de mensen…. Ja zeker! Of course….

Als beginnende dansleraar doe je je uiterste best. 2 leerlingen, 3 leerlingen, 4 leerlingen,…. nog een telefoontje, nog een berichtje, nog een vraag over de oefening…. 5 leerlingen, 6 leerlingen….

6 jaar later… hoeveel leerlingen? O nee, weeral telefoon. Zet die telefoon af. Maar ok, voor die neem ik op, daar kan nu al een berichtje naar ….

Want die meent het…. Misschien is zij wel interessant, misschien is dat wel de moeite.

Het spookt telkens door mijn hoofd en keer op keer val ik …. in een nieuw verhaal, een nieuwe emotie, een nieuw engagement.

Elke keer opnieuw, nog en nog en nog en elke keer in een andere vorm.

Dankbaar

En dan komt dat beslissende moment. Dat moment dat je tijd en ruimte met elkaar wilt delen. Dat je denkt hier voel ik mij goed bij, hier voelt hij of zij zich goed bij.

Op een zonnige ochtend kom je tot de ontdekking dat je liever je tijd doorbrengt met je salsavrienden dan met anderen.

Michèle’s Blog – Aflevering 3 – Kompa uit Haïti & Zouk uit Guadeloupe

MICHÈLE’S BLOG

Kompa uit Haïti & Zouk uit Guadeloupe

Kompa uit Haïti en Zouk uit Guadeloupe

Als Benjamin begint over zijn haïtiaanse roots, duurt het nooit lang of we komen altijd terug op dat zelfde punt: de muziek. Dan zegt hij altijd “kizomba, dat komt niet uit Angola, maar uit mijn land”.

En daar heeft hij groot gelijk in!

Ik stel hem dan altijd voor als zo een klein haïtiaans manneke dat stond te wiegelen met zijn heupen ergens op een droge plek vol afval maar met een reuze grote smile op zijn gezicht.

Uiteraard stond hij daarin boven nog eens te dansen op een verhoogde berm, hoog boven de andere uit.

God had namelijk plannen met hem….

Haïti was lange tijd Frans, net zoals zoveel eilanden in de Caraïben. En daar ontstond in de jaren ’50 de Kompa of Compas: een antiliaanse merengue.

Op de eilanden Guadeloupe en Martinique ontstond  vanuit dat muziekgenre in de jaren ’70 de zouk en vanuit de zouk ontstond dan weer de kizomba begin jaren ‘80. De muziekgroep Kassav werd razend populair en niet enkel op de eilanden, maar vooral in Angola, de bakermat van de kizomba.

Eduardo Paim

Opnieuw ligt het werk van een groot muzikant aan de bron. Deze keer is zijn naam Eduardo Paim, die in de jaren ‘83 en ‘84 een immense populariteit genoot over het grote afrikaanse continent.

Africadançar

In de jaren ‘90 verhuisde hij naar Portugal, waardoor hij in Europa de kizomba als een “hete virus” verspreidde over het continent. Topavondje blijft voor mij nog steeds één van de gala-avonden georganiseerd door Africadançar in Parijs. De zaal was prachtig verlicht met klassieke kristallen lusters, donker met blauw en rode verlichting en een massa aan mooie mensen. Prachtig waren ze uitgedost en voor 90% zwart. De zaal vulde zich met patchouli en heel veel bling.

Africadançar zal de geschiedenis ingaan als toonaangevend in het kizombamilieu.

Frans & Sarah Kizombalove

Dankbaar blijf ik altijd voor Frans Soenen & Sarah Amaro Kizombalove en de grondlegger van de kizomba in België José Garcia Ndongala Kizombalove. Hadden zij geen samenwerking met Etage Tropical aangegaan zou de verspreiding van Kizomba in onze dansschool en in Vlaanderen nooit zijn tot stand gekomen.

Frans en ik zullen altijd verbonden blijven met elkaar door de immense passie de we aan de dag legden voor de verspreiding van de kizomba. Frans verdiende geen euro aan zijn uren en uren les geven en ik al evenmin voor het uren en uren opendoen van een zaal waar aanvankelijk geen kat in zijn lessen stond.

Maar we hielden vol en hoe meer we onze tanden er in beten, hoe harder we samen doorgingen. Het lukte ons om onze dromen te realiseren want enige tijd later kwamen dansers van overal uit België. De lessen stonden bakkevol. Alle leraren uit de tropische danswereld passeerden de revue. Alle leraren die nu kizomba geven volgden toen les bij ons en maakten hen zo de passen van de kizomba eigen.

Onze wekelijkse samenwerking duurde 5 lange jaren: een tot voor Laure en Benjamin ongezien record tot samenwerking in de danswereld, iets wat ik voor de rest van mijn leven koester.

Door de immense populariteit van Frans en Sarah zijn ze nu wereldsterren en worden ze overal gevraagd, van Portugal tot Brazzaville, van Kenia tot Brazilië….

En toen stond op een mooie dag dat haïtiaanse manneke van vooraan in de tekst in mijn zaal. Benjamin, die ik vaag kende vanuit het salsamilieu, kwam vanuit het verre westvlaanderen samen met Annick Rohaert de lessen volgen. Aangezien ik ook de lessen volgde ontstond toen onze eerste connectie.  

Benjamin werd letterlijk de beste van de klas.

Dansers, kenners wijken steeds voor hem en dat maakt mij reuzeblij. Onze vizie over dans ligt op dat vlak simultaan.

Benjamin schoolde zich later nog verder bij, en ook nu nog, bij de grote der kizomba en semba aarde en zo werd hij de nooit aflatende ambassadeur voor de authentieke Kizomba en Semba over tijd en plaats in Vlaanderen.

Feest in Guadeloupe

Op een bepàald ogenblik, na duizenden uren salsa, had ik voor mezelf uitgemaakt om even niet meer naar Cuba te reizen. Het was voor mij niet langer meer op vakantie gaan!

En dus ruilde ik de salsa, rumba, son, chacha, boléro…. de bonen met kip en de goedkope spaanse geimporteerde wijn voor nog maar eens champagne en de heerlijke creoolse keuken.

Elke avond is het feest in Guadeloupe… letterlijk elke avond.

Dames vergeet Cuba… t’is in Guadeloupe dat je moet zijn!

De hele avond kan je genieten van wiegelende heupen, dicht en warm; terwijl mooie woorden in je oor worden gefluisterd in de meest romantische taal van de wereld.

De volgende ochtend gonzen de antiliaanse deuntjes nog na, gelijk oplopend met de prachtige azuurblauwe golven van de oceaan.

Op de tropisch witte stranden dut je vervolgens in terwijl de muziek nooit veraf blijft.

Momenteel ben ik trouwens helemaal into Hatik.

Zouk

Ik hou echt wel van Zouk. Etage Tropical had de kans Leonardo en Layssa te mogen ontvangen. Deze twee wereldsterren; Leonardo kwam uit Brazilië maar woont nu in Nieuw Zeeland, en Layssa is Duits, hebben in de begin jaren van Etage Tropical het imago gegeven waar ik nu na al die jaren nog zoveel belang aan hecht.

Amsterdam, Parijs en Luxemburg

Mensen kwamen uit Amsterdam, Parijs en Luxemburg afgereisd om in Etage Tropical de zouk van deze lesgevers onder de knie te krijgen.

De antiliaanse zouk is niet de braziliaanse zouk

Even een belangrijk puntje: de zouk van de antillen wordt toch wel helemaal anders gedanst dan de braziliaanse zouk. Concreet zijn het twee zeer uiteenlopende dansstijlen. Daar waar de antiliaanse zouk heel dicht op elkaar wordt gedanst en heel veel weg heeft van de kizomba en semba, maar waarbij het ritme iets sneller gaat en de muziek wordt bepaald door electronisch werk, is de braziliaanse zouk één dat verwant is met modern. De braziliaanse zouk gaat zeer wijdt uiteeneen en in heel veel golfbewegingen is het de absolute nummer 1 in de zo uitgesproken verschillende verhoudingen tussen de leider en de volger.

Leonardo en Layssa kwamen voor de braziliaanse zouk en de pluimen van de tropische pauwen schitterden over de dansvloer. Opnieuw volgde ik gretig de lessen en nu, als de gelegenheid zich voordoet, doen Gaëtan Collaert en ikzelf nog wel eens een braziliaanse zouk. Ik dans het reuzegraag, maar enkel met héél goede leiders. Uiteraard is Gaëtan de onuitgesproken nummer 1 van de belgische dansscène. Van hem leerde ik trouwens heel veel: Zouk, Bachata, Bachatango, Merengue, On1, On2… alle tropische dansen die niet Cubaans zijn, en die ik voor altijd zal beschouwen als “De zijvarianten ….. “

https://www.funx.nl/news/music/08711323-2f37-4b11-8bcc-40af0af36b60/zouk-groeit-in-populariteit?fbclid=IwAR3eZSHEkXjbuUllwpZSKoq_dCkunICqpxOEQDPtN2odpOjSZrw4bbMWZYM

Viva Cuba, Viva le Revolution

Want hoe interessant ik de andere dansstijlen ook vind, Cuba is nooit veraf.

En dan denk ik nog maar eens:  Viva Cuba, Viva la Revolution en voor wat betreft la revolution, wij hebben onze eigen revolutie : één van dans, liefde en heel veel leven.

Vandaar ons motto: Always #dance #love #life en geloof me, als je dit volgt komen al je wensen uit in duizendvoud.

Dat besliste God trouwens ook voor dat dansend klein manneke in de straten van Port au Prince….

https://www.muziekencyclopedie.nl/action/genre/zouk?fbclid=IwAR3fgIut0xhwMClt7yonpmjgHqfbogCJn43clF3mxTfzJZjX–Sr_GbHa-0

https://www.dewereldmorgen.be/artikel/2019/01/25/radicale-verlichting-en-haar-haitiaanse-erfenis-inspiratie-voor-het-humanisme-en-sociaal-verzet-van-de-21ste-eeuw/