MICHÈLE’S BLOG

TAXI

Taxi’s en de Dampoort

Gisteren was het Eid Mubarak en werd er overal feest gevierd voor het einde van de Ramadan. Ik had afgesproken met Saïd Gharbi in Brussel om onze les voor te bereiden voor aanstaande zondag. Het idee was om een les samen te brengen: hij met zijn danskennis en ik met de mijne. Het eindresultaat is zondag 8 mei te volgen tijdens de stadkriebels van onze hoofdstad. Saïd en ik hebben een natuurlijke dansconnectie en dat zal zondag duidelijk worden.

Ik had met hem afgesproken om 17.00, maar het verkeer was een hel. Door het feest reden er zo goed als geen taxi’s en het duurde wel een uur later eer we op bestemming waren. Maar we slaagden in de opzet en konden onze les goed voorbereiden. Om 19.00 kwamen de meisjes en gebruikelijk gaf ik mijn salsales aan mijn nieuwe vriendinnetjes Sabine en Larissa, beide blind maar O zo gemotiveerd om te leren salsa dansen.

Aux Armes de Bruxelles

Rik en ik hadden afgesproken om nog eens de stad in te gaan en nog iets te gaan eten in één van die fantastische brasseries in de Rue des Bouchers. Mijn ma is er een vaste klant en daarom gaan wij er ook graag. In tegenstelling tot de brasseries in Parijs, voel je de ziel van Brussel. Alles, werkelijk het volledige geheel is “La Belgitude” ten top. Dus ons doel was gezet. Les geven en dan gezellig het centrum in.

Larissa en Sabine stonden beneden op hun taxi te wachten, terwijl ik vlijtig over en weer liep, in en uit de zaal om mij om te kleden en te schminken. Na een half uur stonden ze er nog!

Ik zeg; Waarom duurt het zolang? Larissa antwoordde: de taxichauffeur weigerde ons mee te nemen omdat Tina niet in de auto mag! Tina is de blindegeleide hond van Larissa en ze zou dus de auto vuil maken. Wie mij kent! Ik kreeg het! Ik kreeg het!

Taxi Etage Tropical

Hoe dom eigenlijk van die taxichauffeurs? Ik, een taxichauffeur zijnde in Brussel zou een deken leggen in mijn koffer en mijn telefoonnummer geven aan de dames, ik zou eigenlijk zeggen, maak reclame voor mijn taxi bij al je vrienden en ik kom jullie ten alle tijde halen! Wat is het verschil? Als je toch al aan het rijden bent? Ik word hier zo nerveus van.

Nu dit gezegd zijnde, was het ook bij ons feest in de auto. De twee meisjes, Fidel en Raoul en Tina allemaal achterin mijn auto op weg richting Louisa en daar voorbij waar Larissa woont. Vandaar uit zou Sabine dan haar weg verder zetten.

In de auto vertelde Sabine wat voor miserie ze al allemaal meemaakte met het vervoer.

Ik moest direct denken aan Erik.

Zoals altijd werd er mij van alle kanten afgeraden dit filmpje te posten. “Michèle!!” gaat het dan, “Je gaat weer je nek uitsteken met welk resultaat?” “Michèle jij bent niet blind, laat het voor wat het is!”

Maar het is tegen mijn natuur om dit ongezien te laten en dus moet ik opnieuw mijn hart volgen.

Waarover gaat het? De Dampoort Gent

De Dampoort en de werken aan de Dampoort in Gent en hoe levensgevaarlijk het is voor zienden, slechtzienden en blinden.

Wekelijks komt Erik Dieltjens uit Nijlen naar Gent om te komen dansen. Aangezien wij gespecialiseerd zijn in danslessen voor slechtzienden en blinden. Erik ziet voor 90 % niet. Hij heeft glaucoom en daardoor is zijn gezichtveld zo goed als nihil geworden.

Hij neemt hiervoor 2 treinen en neemt nog eens een tussentrein aan Sint-Pieters om uiteindelijk toe te komen aan het station De Dampoort.

Sinds maanden zijn er werken aan de Dampoort waardoor de Afrikalaan is afgesloten van het rond punt.

Wat we in het filmpje zien is de aangelegde weg van het station naar het begin van de Afrikalaan. Zoals je kan vaststellen is het levensgevaarlijk. Ook voor ziende mensen.

De enige optie is dat wij Erik telkens gaan opwachten aan het station en hem zoals hier te voet begeleiden naar de andere kant. Dit neemt gebruikelijk 20 minuten per keer in beslag. Of dat we via Dok Noord met de auto gaan wat 45 minuten in beslag neemt omdat je volledig moet rondrijden.

We kaarten het probleem aan bij de stad en we vroegen een oplossing voor de werken, de begeleiding en de tijd.

Na 4 maanden mailverkeer,  kregen we de weleenswaar een eerlijke laatste brief, dat de stad ons niet kon helpen en dat er geen oplossingen konden worden gevonden, niet vanuit de lijn, niet vanuit de NMBS en niet vanuit de stad.

Eerlijk en oprecht krijg ik hierdoor wel het recht dit filmpje de wereld in te sturen.

Aan de kijker om te oordelen. Wat vinden jullie?