MICHÈLE’S BLOG
Danceorientation – #DO – Dans voor blinden en slechtzienden
Ondertussen is het toch al een beetje bekend dat we de laatste jaren een nieuwe koers hebben genomen door onze inclusieve danslessen voor blinden en slechtzienden. Toen ik met salsalessen geven begon waren we met 28 salsaleraren in het Gentse. Nu is alles meer geklusterd en zoals ik ooit schreef, ook deels door mezelf. De voorbije 12 jaar veranderde het danslandschap in Gent grondig. Daar waar er vroeger geen norm en geen overkoepelende controle was, wordt er nu veel meer aandacht gegeven aan het beweeggebeuren op zich. De danssport op zich. Ik was één van de eerste salsascholen die streefde naar erkenningen, dossiers invulde, met diensten wenste samen te werken. Soms heb je de hulp nodig van overkoepelende instanties, ook al duurt het lang, om de boot plots te doen varen. Dus via de sportdienst van Gent leerde Manuel Delaere onze dansschool kennen en over hem schreef ik ook al vaak. Maar waar ik eigenlijk naar toe wil, is dat ik op een bepaald moment in de reguliere lessen een systeem bedacht, een methodologie om mensen de danspassen sneller onder de knie te laten krijgen. Ook al danste ik met onnoemelijk veel goede Cubaanse dansers, want het is van de groten dat ik het leerde (elke keer verwijs ik naar mijn salsavader Mario Charon Alvarez, uitgeroepen tot de eerste danser van de latijnsamerikaanse wereld). Ik ontdekte een repetitief kader waarbinnen al deze grote Cubaanse dansers werkten. Ik bundelde de knowhow van hen en creeërde een systeem dat toegankelijk werd voor sociale dansers.
Tropische noten
Want we moeten toegeven. We zijn niet met de muziek geboren zoals op de eilanden. We krijgen dat niet mee in onze opvoeding. Bij mijn introductie voor nieuwe leerlingen zeg ik altijd hetzelfde. In Cuba beginnen de boorlingen eerst de bewegen met hun heupen als ze geboren worden en dan pas laten ze een schreeuw. ….
Dus ik verfijnde en verfijnde de technieken en paste constant aan tot een transparant sluitende methodologie. En het werkte want voor Corona stonden onze lessen letterlijk stampevol en toen kwam dat G-salsa verhaal met Laure waar ik al eerder over sprak en op een dag, naast de G-salsa werking voor mensen met een mentale beperking kwam Manuel dus binnen gewandeld met zijn stok en zijn blinde geleide hond. Gebruikelijk gooide ik hem voor de leeuwen. Wou hij deel uitmaken van de gewone salsalessen, dan moest hij maar meedoen zoals al de rest. Geen bepampeling, geen extra “o ik zie een blinde, zoals o ik zie een puppy” maar gewoon meedoen. Het kon ook niet anders want als je met meer dan 40 dansers in één les staat dan moeten Laure en ik echt alles inzetten om het verteld te krijgen. Ik moet eerlijk zeggen, ik testte hem ook een beetje uit. Uiteraard hielden we elk ogenblik van de les, rekening met hem en volgden we nauwgezet zijn dansevolutie op. Eén van de grootste uitdagingen in het inclusief lesgeven is dat een blinde 3 keer zoveel meer aanwezig is als een ziende.
Het klinkt niet zo lief, maar dat is wel zo.
Een gemiddelde danser komt en gaat. Maar hij haakte dus niet af en soms was dat echt wel vervelend. Hoe verder hij geraakte in de oefeningen, hoe meer tijd ik er moest insteken om het uitgelegd te krijgen. Soms had ik daar echt geen zin in, want voor corona danste ik 6 avonden in de week, tot corona kwam en deze mottige ziekte een positieve keerzijde kreeg voor onze blindenwerking.
Ik kreeg plots meer tijd om mij te gaan toespitsen op dans voor blinden en slechtzienden. En dat mag ook wel eens. Uit iets negatiefs iets positiefs laten ontstaan.
Vandaag 29/01/2022 mag ik stellen dat er voor mij geen weg terug is.
Sinds dien is er een immense evolutie in ons dansaanbod voor blinden.
Gisteren 14/02 was een zeer moeilijke dag. In Brussel had ik maar liefst 4 blinden en 3 zienden. Allemaal van een ander niveau en allemaal met een andere achtergrond.
De jonge blinden houden ervan om vaak te gaan werken met “tasten” en “voelen”, terwijl bv. mijn blinde leerlingen in Gent dat helemaal niet graag doen.
Ik had niet begrepen dat Sabine wilde voelen, dus ik begon in het half frans, half nederlands de lessen te beschrijven. Daarvoor gebruik ik recentelijk tafels om de juiste orientatie aan te geven.
Linkerschouder aan de kant van de tafel, beide schouders horizontaal op de tafel, rechter voet voor gelijk met de tafel… het is wel handig als je geen barre hebt. Maar het was zweten…..
Op het einde van de les was ik compleet uitgeput. Maar ze konden de figuur en dat was het allerbelangrijkste.
Snel schreef ik deze morgen de les nog eventjes uit. Het kan opnieuw beter, het moet worden verfijnd, maar daarmee kunnen ze thuis oefenen.
Een voorbeeld maar dan in het Frans,
Towel.
Homme:
Horizontal sur la table: Gauche derrière – droite cross devant (pieds droite devant pied gauche)
Ouverture 90 degrees devant la table (deux pieds horizontal 30 cm entre les deux)
3 fois Pas Atras – droite – gauche – droite
(repetitive)
Retourner au position 0 par gauche derniere (epoule droite horizontal sur la table) et droite cross
Reouvrir 90 degrees devant la table (deux pieds horizontal 30 cm entre les deux)
Droite en arrière de nouveau tourner 90 degrees mais maintenant epoule gauche horizontal au table
Gauche a coté du droite mais 30 cm entre les deux pas
Fermer par mettre droite juste tout prets de gauche
Femme:
Horizontal sur la table: droite derrièrre – gauche rester sur place mais lever – puis tourner 90 degrees en face de la table – 2 pieds l’un a coté de l’autre (30 cm entre les deux)
3 fois Pas Atras commencer par gauche – droite – gauche
(repetitive)
Retourner au position 0 par droite derniere (epoule gauche horizontal sur la table) – puis tourner 90 degrees en face de la table – 2 pieds l’un a coté de l’autre (30 cm entre les deux)
Gauche en arrière de nouveau tourner 90 degrees mais maintenant epoule droite horizontal au table
Droite cross devant (pas trop grand)
Mettre gauche tout prets de droite
En total 4 fois 8 temps (4 fois 123 – 567)
Un total de 32 pas
30.000 blinden en slechtzienden in Vlaanderen
30.000 blinden in Vlaanderen alleen, wat met België? Europa? de wereld?
Wat met al die mensen die fysiek in staat zijn om te kunnen dansen, maar het aanbod is er niet!
Erik Dieltjens kwam in juli 2021, en aan hem heb ik al even veel. Zijn input is het zichtbaarst van allemaal. Zijn inlevingsvermogen in de ziende wereld is permanent aanwezig. Ik moet Erik ook het minst uitleg geven over waarom dit of dat. Zijn aanwezigheid is ontspannend en bewees dat het kon.
Ondertussen zijn we met 11 blinden in de school. Vier met Retinitis Pigmentosa, twee met Glaucoom en drie blind bij geboorte, één door diabetis en één slechtziende. Elke keer is het anders. Toch krijgen we het op één of andere manier uitgelegd. De passen worden gevolgd, het dansen is een plezier. Maar dus gisteren moeilijk, en ik had geen medelijden maar ik had wel een soort medeleven, een respect voor de durvers onder hen, die zich open stellen voor mijn danslessen en de kwetsbaarheid die daarmee gepaard gaat proberen achter wege te laten. Ik spreek wel van proberen. Want het moet zeer moeilijk zijn om je te laten leidden door zienden die het uiterste van je vragen, waardoor je constant geconfronteerd bent met je beperking.
We staan nog maar aan het begin, maar we zijn constant aan het evolueren. Erik troostte me deze middag door te zeggen dat ik een pionier was, het gaf me een zalig gevoel, eventjes later kreeg ik opnieuw een berichtje waarop hij voorstelde om de les mee te komen volgen in Brussel, zodat hij als ventilator kan fungeren tussen de nieuwkes en mezelf als leerkracht. Ik vond het geweldig, en dat is de reden waarom ik het zo graag doe en waarom het allemaal zo heel snel gaat. Het enthousiasme bij blinden over onze lessen is heel groot en ik kan de vele input niet op tijd verwerkt krijgen. Er is een massa aan informatie die mij wordt aangereikt vanuit verschillende zichtbare standpunten van de blinden. Het is nog maar het begin.
Voor eerst en in de toekomst lanceer ik echter deze heel belangrijke term dat ik interpreteerde na mijn gesprekken met Piet De Vos;
Ik richt mij daarvoor specifiek naar de sportwereld!
De tijd is aangebroken om te gaan denken aan “Multisensorisch Sporten”
Ik lanceer dit gegeven op onze site en hoop dat vakmensen het oprapen om er zo snel mogelijk mee aan de slag te gaan en bij deze doe ik dus een oproep:
Sportwereld we hebben een onnoemelijk belangrijke taak hieromtrent;
- Ontwikkeling
- Spreiding
- Implementatie
- Aanvaarding
- Gelijkwaardigheid
- Overstijgend
Meer dan dat, wordt onze gezamenlijke taak.
Met deze is het wel de bedoeling van het beschrijvende dan eerder op de site van #do te gaan plaatsen, maar daarnaast ook ruimte te gaan creëeren voor echt broodnodig onderzoek naar sporten voor blinden binnen een Multisensorisch verhaal.
Ik ben uitgenodigd in Brussel Ha.Vi 2 Bruxelles om eens een kijkje te gaan nemen hoe ze het in de torfbal besporten. De opstelling lijkt mij heel goed doordacht waarbij tast en hoor ook als belangrijkste zintuigelijk werkmiddel aanwezig is. Torfbal oogt intensief en is bij deze een heerlijke fysieke uitlaatklep.
Van onze kant uit willen we nadenken over multisensorisch dansen. Dagelijks testen we uit en elke keer komen we met een nieuw dilemma maar ook met een nieuwe oplossing. Het volledige proces is zalig. Selena onze stagair zei; je werk is baanbrekend en ik schrijf het op, omdat we met zijn allen willen dat het gezien wordt. Dat het wordt gevat hoe we de toekomst mooier kunnen maken voor blinden en slechtzienden binnen hun sportieve uitlaatkleppen.
Ik informeerde mij op de faculteit beweeg en sportwetenschappen in Gent, er is nog 0 onderzoek gedaan binnen onze regio over deze groeiende nood. Wanneer je er google op naslaat en het één en ander tracht uit te zoeken, is de informatie pover. Bij sommige artikelen kunnen we ons wel het één en ander voorstellen, maar in praktijk is het ronduit rampzalig.
Daarnaast komt nog eens het feit dat je niet zomaar kan zeggen van allé we gaan nu beginnen les geven aan blinden of slechtzienden. Er moet body zijn, een draagvlak, een methodologie die ze kunnen begrijpen en deze oefening is er namelijk één van jaren, misschien wel decennia ….
Maar dat weerhoud ons niet van gestadig verder te doen en ik eindig steeds met dezelfde noot. Alles overgieten met heel veel plezier en fun zorgt ervoor dat we de tijd van ons leven beleven.
Ik hoop van harte dat de jury van de Gentse Sportawards zich ter dege beseffen wat speelt, ik hoop dat we aandacht krijgen voor deze fantastische en mooie uitdaging.
Dus wie op ons wil stemmen kan dat via deze link:
Alvast maakt het mij gelukkig en ik weet dat ik een weg ben ingeslaan waar ik in ga doorlopen en niet meer zal van afwijken.
Ik wens elke blinde, elke slechtziende, heel veel dansplezier!